Mutlu akşamlarımız olmalı bizim… ki yarınımız mutlu olsun öyle değil mi?

Demesi kolay der gibi olanlar var belki de baslığı ilk okuduğunda… biliyorum demesi kolay :) tamda böyle bir an içindeyim. O ses  izliyorum suan ve farkında olmadan fark ediyorum ki tüm melankolik sarkılara dönüyorum ben evde kendi koltuğumda jüriyim  işte:) bu gece kendimi öyle ithaf ettim. Hayatta kendime bu gece bu rolü seçtim. Nasıl ama? Hayatta seçtiğimiz rollerimiz var dimi hepimizin. Belki zorunlu belki zorunsuz ama yasamak için edinilmiş maskeler giysiler…Her yazan gibi bağlıyayım mı cümlelerimi sahte insanlar, menfaatçiler, egocular vs. Ama inanın bugün onları bile cümle içinde kullanmak gelmiyor içimden. Bugün jüriyim ve seciyorum, sevdiğim müziği seçiyorum dinliyorum. Hayal ediyorum. Tıpkı bundan 4 yıl önce hayal edip; o gün biri mavi biri pembe patik alıp, eve gelip eşime hediye edip sec bakalım deyip , seçtiği paketi açtırmayıp sonra hamile olduğumu öğrendiğimde seçtiği paketi açtırıp içinden pembe çıktığında doktor’dan önce cinsiyetini belirlediğim gibi. İyi ki kız olmuş güzel olmuş belki o gün Gökhan mavi seçse acaba erkek mi olur du? Acaba gerçekten buna benim aldığım hediye 2 patik mi sebep oldu deyip kafaları şişirmişim. Sonuç en sevdiğim kelime nasipte varsa o olur. Benim nasibim kısmetimmiş Alya.
 O benim dünyam olmuş, benim hayata açılan pencerem olmuş. Ben o pencereden nedense sırıtarak bakan bir anne olmuşum, biz Alya ile herşeyden öte güzel bir ikili olmuşuz. Hayatta sorarsanız o kulağa anlamsız gelen Vaselila’nın içinde adı gecen Alev kimdir diye?Söylüyorum ben seçimlerimi yaptım ve Alya’nın annesiyim. Anneyim… Tüm annelerimi öperim, hadi hep beraber bu tercihimizi alkışlayalım biz Anneyiz… İyi ki varız:)

Elbiselerimiz tabiki  www.vaselila.com anneler ve kızları koleksiyonundandır:)

Çekimler Balat sokaklarında @aaslitopal www.aslitopal.com tarafından yapılmıştır.